Polityka~Politics

Od ponad dwudziestu lat, chcąc nie chcąc, czytam w amerykańskiej prasie o nazistowskim zbrodniarzu Iwanie Demianiuku. Ostatnio nawet piszą nawet  o nim ponownie polskie gazety z okazji wysiłków amerykańskiego ministerstwa sprawiedliwości aby go wydalić ze Stanów Zjednoczonych  do Niemiec, Polski lub  Ukrainy.

Osobiście, nigdy w życiu Demianiuka nie spotkałem a do hitlerowskich oprawców mam od dziecka uzasadnioną niechęć ( mój kuzyn, Henryk Czekajewski, jest na liście zagazowanych w niemieckim  obozie koncentracyjnym w Dachu), a moją karierę zawodową zawdzięczam Profesorowi Stefanowi Bincerowi, który własnoręcznie spalił  zwłoki swej żony i syna w krematorium w Auschwitz. Zabrało mi 15 lat od czasu zakończenia wojny aby być zdolnym podać dłoń Niemcowi.

[…]

Recently, the United States gained a new world record: Having the largest prison population of any country in the world.

It is also of note that far more than half of the total prison population in the US is for drug related offenses. And in the US, unlike México, the drug related prisoners are mostly from the lower end drug offenses (local suppliers and possession of small amounts of drugs). In México, they tend to go more for the high-end drug chiefs.

It is also a fact that in many areas in the US they don’t know where to put all of those criminals. Early release programs are springing up everywhere. And exacerbating the situation is the growing “three strikes and you are out” laws.

[…]

Mój dobry znajomy Stasiu S., z którym od kilka lat oblewamy na Florydzie Sylwestra, ma to do siebie, że stymuluje mnie do wypowiadania politycznych opinii, które raczej dla własnego bezpieczeństwa powinienem zachować dla siebie.

Tym razem Stasiu naraził mi się swą publiczną wypowiedzią na piśmie w poczytnym portalu internetowym na temat małych szans wyboru na amerykański tron Baraka Obamy.

Polityczne opinie Stasia mają to do siebie, że nie pasują do żadnej partii politycznej, których w USA mamy szalony wybór, bo aż dwu, czyli Demokratów i Republikanów.

[…]

Historia ma taką swoją specyfikę, że przechodzą do niej często jako legendy wydarzenia, które nie powinny się tam nigdy znaleźć. Dochodzi do tego wtedy, gdy polityka chce historię wykorzystać w instrumentalny sposób. I tak szturm motłochu na kilku inwalidów i sfatygowanych weteranów strzegących Bastylii urósł do wydarzenie tej skali, że w jego rocznicę odbywają się pompatyczne parady. Do rangi symbolicznego warchoła wyniesiono posła ziemi trockiej Władysława Sicińskiego, za to tylko, że zaprotestował przeciwko łamaniu prawa.

Słowa “ja nie pozwalam na prolongatę!” to było nic innego jako opowiedzenie się za poszanowaniem ustanowionego prawa. Dziś jest to przykład pieniactwa i głupoty Polski sarmackiej. Oswoiliśmy się już z obrzydzaniem nam tych kart historii, z których powinniśmy być dumni.

[…]