Polityka~Politics

Iwo Cyprian Pogonowski

Obama ulega lobby Izrael według weterana 30 lat pracy w CIA, Ray’a McGovern’a w jego artykule opublikowanym w Consortiumnews.com i w Antiwar.com w dniu 12 maca, 2009 pod tytułem „Obama Caves to Izrael,” („Obama załamuje się przed Izraelem”).

Bieżącym dowodem tego stanu rzeczy jest rezygnacja ambasadora Charles’a Freeman’a z pozycji szefa National Intelligence Council (NIC). Uzasadnieniem jego rezygnacji była niemożliwość uczciwej pracy z powodu wymogu okazywania wierności i służalstwa wobec Izraela i jego celów strategicznych. Lobby Izraela zastosowało „charakter assasination” wobec krnąbrnego Freemana, który ostrzgał: „Obecnie jest rzeczą wątpliwą czy rząd Obamy będzie mógł pobierać własne decyzje w polityce na Bliskim Wschodzie dla dobra USA, raczej niż, według planów Lobby Izraela, narzucanych za pomocą weta, przy wyborze ludzi na odpowiedzialne stanowiska, tak żeby urzędnicy wykonywali plany Lobby Izraela, kosztem interesów USA.”

Wypowiedź ta spowodowała „Schadenfreunde” Żydów, takich jak Steve Rosen, obecnie sądzonych o szpiegostwo na rzecz Izraela, które to szpiegostwo jest prawie tak rozbudowane w USA jak szpiegostwo Chin i Rosji. W dodatku szef sztabu prezydenta Obamy, Rham Emanuel, jest uważany przez wielu za agenta Mossad’u jako weteran służby w wojsku izraelskim.

[…]

Iwo Cyprian Pogonowski 

Chodzi o ważną lekcję udzieloną przez Teda Galena Carpentera, prezesa prestiżowego Cato Institute w Waszyngtonie, szefa wydziału obrony i polityki zagranicznej oraz autora ośmiu książek dotyczących stosunków międzynarodowych, prezydentowi Polski, Lechowi Kaczyńskiemu.

Prezydent Kaczyński wystąpił przed kamerami telewizji TVN24, wyrażając swoje głębokie rozczarowanie z powodu upadku projektu budowy wyrzutni rakiet amerykańskich typu „Tarcza” w Polsce. Stanowisko profesora Carpentera w tej sprawie można znaleźć artykule pod tytułem The Limits of Deterrence (Granice odstraszania) z 3 września 2008 roku. 

Tłem obecnej sytuacji międzynarodowej jest gwarantowane obopólne zniszczenie nuklearne Rosji i USA na wypadek konfliktu między tymi państwami. Biorąc to pod uwagę, profesor Carpenter pisze, że gwarancje bezpieczeństwa, obiecywane przez USA 50 państwom, są dokładnie tyle warte, co czeki bez pokrycia. Przypomina to gwarancje dane Polsce w 1939 roku przez Brytyjczyków i Francuzów, które nie spowodowały włączenia się tych państw w akcje przeciwko agresorowi niemieckiemu, który napadł na sojuszniczą Polskę. 

[…]

Iwo Cyprian Pogonowski 

Zamiast respektowania prawa międzynarodowego w świecie, często przeważa międzynarodowe prawo dżungli, które ludzie starają się uśmierzać za pomocą konwencji i promowania obrony praw człowieka, jak też suwerenności poszczególnych państw i narodów. Jeszcze w 19stym wieku kanclerz Otto Bismarck (1815-l898) w 1856 roku nawiązywał do ludobójstwa Bałto-Słowiańskich Prusów w 13stym wieku i osobiście jako ambasador rządu w Berlinie do ogólno niemieckiego parlamentu w Frankfurcie nad Menem pisał, że dla dobra Niemiec konieczna jest eksterminacja Polaków.  

Anty-katolicki i anty-polski program Bismarka zywany „Kultur Kampf” był wstępem do masowych mordów dwudziestego wieku, w którym najwięcej ludzi było zabitych w historii ludzkości. Kanclerz Bismarck wielokrotnie przyrównywał Polaków do wilków, które „należy zbijać przy każdej okazji.” W 1861 roku napisał: „Bić Polaków, żeby im się odechciało żyć…

jeżeli mamy przeżyć, jedyne co nam pozostaje, to wytępić ich.” (Werner Richter, „Bismarck” New York, Putnam Press, 1964, strona 101). 

[…]

Iwo Cyprian Pogonowski

Pod rządami prezydenta Obamy nie ukrywa się przed społeczeństwem zasadniczej sprzeczności interesów USA i Izraela w kwestii dotyczącej Iranu, tak jak się to działo za prezydentury George’a Busha, całkowicie uległego wobec izraelskiego lobby. Obecny kandydat na premiera Izraela, Benjamin Netanyahu, jest radykalnym syjonistą, który głosi, że nuklearny program Teheranu jest „największym wyzwaniem dla przywódców politycznych XXI wieku” oraz że w tym celu rząd Izraela musi „okiełznać rząd USA, by powstrzymać to zagrożenie” („harness the US administration to stop the threat”). 

Po ośmiu latach możliwie najbliższych stosunków USA z Izraelem być może będziemy świadkami narastąjących przeciwności między rządami tych dwóch państw, jako że prezydent Barack Hussein Obama obiecuje wejść w „konstruktywny dialog” z Teheranem, a nowym premierem Izraela może zostać właśnie Netanyahu, notoryczny podżegacz wojenny.  

[…]

Iwo Cyprian Pogonowski

Komunikat Associated Press z 16 lutego 2009 roku donosi o kolizji dwóch nuklearnych łodzi podwodnych, jednej brytyjskiej a drugiej francuskiej, w bliżej nieokreślonym miejscu, niby na Atlantyku. Wywołało to poważne wątpliwości obserwatorów i krytyków nieodpowiedzialnej polityki terroru nuklearnego naszych czasów. Są domysły, że tak powoli posuwające się łodzie podwodne znajdowały się raczej w ciasnym i niezbyt głębokim kanale La Manche i tylko cudem uniknęły zderzenia czołowego, doznając uszkodzenia kadłubów przez zderzenie „poślizgowe”.

Poza nuklearnymi reaktorami, obie łodzie były wyposażone w szesnaście wyrzutni pocisków balistycznych z głowicami nuklearnymi. Niektórzy spekulują, że ponadto na każdej łodzi znajdowały się dodatkowe pociski, które można załadować po pierwszej salwie, tak że mogło być ich razem np. 48 – w sumie 96 głowic, a każda głowica o sile wybuchu sześciokrotnie większej niż bomba nuklearna w Hiroszimie.

Łączna potencjalna siła wybuchu 96 głowic (plus paliwo nuklearne obydwu reaktorów) mogłaby być równa blisko 600 bombom klasy Hiroszima, gdyby w przypadku kolizji nastąpiła łańcuchowa eksplozja nuklearna, nazywana w prasie „nuclear nightmare”, oznaczająca zagrożenie zniszczeniem Europy. Byłaby to bez porównania większa katastrofa niż wszystkie razem wzięte akty terroru związane z wojną przeciw terroryzmowi pod naczelnym wodzem prezydentem Bushem.

[…]

Iwo Cyprian Pogonowski

Rola kontrolowanych mediów w źle funkcjonującym systemie politycznm w USA była dyskutowana 13 lutego, 2009, przez znanych krytyków Jay Rosen i Glenn Greenwald, którzy zaprosili publiczność do wzięcia udziału i wymiany poglądów. 

Rosen powiedział, że w mediach wypowiadają się reporterzy, którzy mają z góry ustalone poprawne poglądy tak, żeby ich poglądy nie szkodziły ich karierze, to znaczy, że poglądy ich są oparte na wiedzy zakulisowej i wtedy mogą spełniać swoje zadanie. Głównym problemem dziennikarza w Waszyngtonie są nagłe zmiany układu sił zakulisowych i tendencja dziennikarzy, żeby podporządkowywać się grze politycznej, którą sami dobrze rozumieją jak na przykład „specjalne więzy USA i Izraela.”  

Dziennikarze widzą wszystkie zdarzenia jako część gry politycznej, którą sami rozumieją i uprawiają, tak, że tym postępowaniem utrudniają polityczne zmiany w USA. Greenwald uważa, że gdyby większość Amerykanów czytała w prasie, że ich reprezentanci, posłowie i senatorowie, po swojej kadencji, zarabiają miliony dolarów handlując wpływami politycznymi, na korzyść ich bogatych klientów, dla którzy załatwiają korzystne dla nich ustawy parlamentarne, to większość czytelników poczytałaby takie postępowania jako korupcję. Tak się wypowiadał Obama jak był kandydatem na prezydenta USA. 

[…]