Ciekawostki

Kobiety, ach te kobiety…
Część X i być może nie ostatnia

Wojna światowa i okres międzywojenny
Gwoli przypomnienia ostatni odcinek dotyczył czasów Młodej Polski, kiedy to przedstawiciele rej wiodącej cyganerii cyganili na potęgę po różnych jamach michalikowych otumanione młodością epoki przedstawicielki płci pięknej, a po miastach w szykownych kamienicach czynszowych kotłowało się wytworne kołtuństwo, czego wyraźnym przejawem były oprócz rogów kołtuny wyrastające na głowach szacownych przedstawicieli płci brzydkiej. W ciemnych drobnomieszczańskich alkowach kwitły na przemian „ruja” i „porubstwo”.

[…]

Część IX i być może nie ostatnia Okres Młodej PolskiPoprzez strony ostatniego odcinka przewinęła się plejada Polek pozytywnie nastawionych do pozytywizmu, które nie dbając o piękno swojej płci, ponad wszelkie doczesne przyjemności przedkładały syzyfową pracę, […]

Część VIII i być może nie ostatnia

Okres pozytywizmu

W poprzednim odcinku zaznajomiłem Czytelników z czasem romantycznych uniesień, który przez potomnych otrzymał miano Romantyzmu. W tych zgoła legendarnych czasach kobiety służyły mężczyznom tylko jako obiekty miłości, czułych westchnień i stawiano je na piedestałach. Bociany pozostawały wówczas na zasiłku dla bezrobotnych, gdyż niewiasty zaprzestały rodzenia dzieci z powodu nagminnego uprawiania przez młode pary miłości platonicznej. Z tej to przyczyny ówczesne dane statystyczne notowały nadmierny przyrost dziewic, które w dojrzałym wieku w celu poprawy wskazań statystycznych masowo rzucały się w rzeczne nurty i jeziorne fale.

W końcu jednak brzydka i piękna płeć wspólnie doszły do przekonania, że tak dalej być nie może i po długotrwałych sympozjach oraz naradach wymyślono nową epokę, która w literaturze otrzymała miano Pozytywizmu.

[…]

16 marca ukaże się książka 
Jeana Baudrillarda „Przejrzystość zła”.

“Gdyby przyszło nam opisać w skrócie dzisiejszy stan rzeczy, należałoby określić go mianem stanu po orgii.
Orgia stanowi eksplozywny moment nowoczesności, moment wyzwolenia dokonującego się we
wszelkich możliwych sferach. Wyzwolenia politycznego, seksualnego, wyzwolenia sił wytwórczych, wyzwolenia mocy destrukcyjnych,
wyzwolenia kobiet, dzieci, nieświadomych popędów czy sztuki. (…)

Była to epoka orgii totalnej, orgii realności, racjonalności, seksualności, krytyki i kontrkrytyki, wzrostu i jego kryzysów. Tym sposobem przemierzyliśmy wszelkie możliwe drogi produkcji i wirtualnej nadprodukcji przedmiotów, znaków, przekazów, ideologii i przyjemności. Dzisiaj wszystko już wyzwolono, kości zostały rzucone, wszystko się dokonało, jako zbiorowość zaś stanęliśmy ostatecznie przed jednym z najbardziej zasadniczych pytań: CO CZYNIĆ PO ORGII?” /Jean Baudrillard/

[…]

Część VII i być może nie ostatnia

Czasy romantyzmu

W poprzednim odcinku surmy zbrojne zachęcały Napoleona  i jego żołnierzy do zdobywania wrogich i niewieścich fortec, które padały pokotem jedne po drugim. Ten z kolei odcinek został poświecony narastającemu jak przypływ morski uczuciu, które wywarło bezpośredni wpływ na polski romantyzm.

Tak się już utarło, że wszystko na tym bożym świecie przemija bezpowrotnie. W ciemny kąt poszło więc „mędrca szkiełko i oko” i uległy przewartościowaniu główne założenia oświecenia. Wielkimi krokami w stumilowych butach nadchodził nowy ożywczy prąd, zwany romantyzmem, który swym zasięgiem objął całą Europę. Niepodważalne do tej pory kanony czasów oświecenia zostały podważone przez nowe niepodważalne prawdy, które jako niepodważalne też po pewnym czasie podważano. I tak „rozum” zastąpiono „uczuciem”, a „cywilizację” „naturą”. W tym czasie zaczął też narastać bunt „młodych” przeciwko „starym”.

Na literackim firmamencie pojawili się trzej narodowi wieszcze, którzy wszem i wobec wieścili nowe romantyczne prądy i odkrycia. O tych geniuszach polskiego romantyzmu miałem zaszczyt usłyszeć po raz pierwszy w ławie szkolnej z ust mojej zacnej nauczycielki języka polskiego, która zadała mi sakramentalne pytanie:

[…]

7 lutego 2009 r. członkowie Związku Lekarzy Polskich w Chicago (ZLP) i zaproszeni goście zgromadzili się w eleganckiej sali bankietowej „The Gold Coast Room” prestiżowego hotelu „Drake” w śródmieściu Chicago  na 59. dorocznym Balu Lekarzy.

Ponad 200 uczestników imprezy powitał prezes ZLP dr Bronisław Orawiec, a w gronie gości znaleźli się m.in.: wicemarszałek województwa małopolskiego Wojciech Kozak, pod opieką którego znajduje się służba zdrowia w Małopolsce, konsul generalny RP Zygmunt Matynia, honorowy konsul Nepalu Marvin A. Brustin, były konsul generalny w Chicago i senator, a obecnie doradca marszałka ds. międzynarodowych Franciszek Adamczyk, siostra Donna Marie Wołowicki, wiceprezes Resurrection Health Center, prezes Związku Narodowego Polskiego i Kongresu Polonii Amerykańskiej Franciszek Spula, prezes Zjednoczenia Polskiego Rzymsko-Katolickiego Wallace Ozog,  prezes Chicago Medical Society dr William McDade, prezes Chicago Dental Society dr David Kumamoto oraz prezes Society for Arts, organizator Festiwalu Filmów Polskich w Ameryce Krzysztof Kamyszew.

W części oficjalnej balu, reprezentujący Związek Lekarzy Polskich prezes dr Bronislaw Orawiec uhonorował  marszałka woj. małopolskiego Marka Nawarę specjalną plakietką przyznaną przez ZLP w uznaniu za dotychczasową współpracę woj. małopolskiego ze stanem Illinois, którą odebrał wicemarszałek Wojciech Kozak. Dr Orawiec wręczył również medale 60-lecia ZLP marszałkowi i wicemarszałkowi oraz siostrze Donnie Marii Wolowickiej.

[…]

Część VI i być może nie ostatnia

Czasy napoleońskie

Swój poprzedni artykuł poświęciłem w całości epoce Oświecenia. Starałem się w nim przybliżyć Czytelnikom interesujący okres w polskich dziejach, a mianowicie tzw. „saskie ostatki”, które przyczyniły się pośrednio do upadku Rzeczypospolitej. Szczególną uwagę zwróciłem na szerzący się do dzisiaj nałóg pijaństwa a także na tajemnice szlacheckiej alkowy.

Ponieważ nie wyczerpałem całkowicie obszernego tematu, powracam więc jeszcze raz do niego, a mianowicie do schyłkowego okresu Oświecenia, kiedy to w europejskich cukierniach pojawiły się napoleonki a zaraz po nich na europejskiej scenie Jego Cesarska Mość Napoleon Bonaparte, a dla bliskich – „Mały kapral”.

Epoka Oświecenia, podobnie jak każda inna, miała swoje wady i zalety, wzloty i upadki. Przyczyniła się jednak do rozwoju kultury europejskiej opartej na światopoglądzie racjonalistycznym. Wszędzie wszechwładnie panowała „empiria”, czyli doświadczenie.

[…]